SMACKDOWN VS RAW 2009:REVIEW

 

O τελευταίος άνθρωπος που θα ήθελε η ΤHQ να γράψει review για τα wrestling παιχνίδια που εκδίδει, είναι ο γράφων. Ως φανατικός οπαδός του wrestling αλλά όχι της WWE όπως είναι σήμερα, μου έχουν λείψει κάποια πράγματα, τα οποία περιμένω να μου δώσει το εκάστοτε παιχνίδι, ώστε να αναπληρωθεί το κενό. Δυστυχώς τα τελευταία χρόνια, αυτό όχι απλά δεν γίνεται, αλλά κάθε νέο Smackdown VS RAW που κυκλοφορεί, είναι και χειρότερο από το προηγούμενο.

  Πλέον η κατάσταση μοιάζει με αυτήν που επικρατεί στην πραγματικότητα. Εμείς οι «παλιοί», αναπολούμε την λεγόμενη Attitude Era, που αποτέλεσε την περίοδο ακμής του wrestling. Austin, Rock, φοβερές ιστορίες, καυτές αντιπαλότητες, ανατροπές, προδωσίες και απρόσμενες συμμαχίες, ήταν μερικά από τα στοιχεία που μας έκαναν να είμαστε κολλημένοι στις οθόνες μας κάθε εβδομάδα. Αντίθετα, σήμερα η WWE έχει μετατραπεί σε ένα show για παιδιά, με βαρετούς χαρακτήρες και προβλέψιμη δράση. Ανάλογα καθοδική πορεία ακολούθησε και το Smackdown VS RAW franchise. Μετά το εκπληκτικό Here Comes the Pain του 2003, όλα τα sequels ήταν επιεικώς μετριότατα. Αναπολούμε λοιπόν και τις εποχές που παίζαμε καλά wrestling games.

  Μετά από τόσες απογοητεύσεις, φέτος ομολογώ πως κράτησα ιδιαίτερα μικρό καλάθι για το Smackdown VS RAW 2009. Τελικά αποδεικνύεται πως είχα και δίκιο και άδικο. Η game engine δεν έχει ανανεωθεί εντελώς, αλλά τουλάχιστον έχει υποστεί κάποιες βελτιώσεις, σε σχέση με το περσινό παιχνίδι. Υπάρχουν ακόμα προβλήματα όπως το ελαττωματικό hit detection, η ανακριβής κατεύθυνση των παλαιστών όταν τρέχουν, το σχετικά ξεπερασμένο ρόστερ καθώς και αρκετά πεπαλαιωμένα animations. Από την άλλη πλευρά, το ρεπερτόριο των κινήσεων είναι πιο πλούσιο, μπορείτε να αλλάξετε το ρόστερ ώστε να το κάνετε όπως είναι αυτήν την εποχή, ενώ έχουν προστεθεί και διάφορες άλλες λεπτομέρειες που κάνουν τους αγώνες πιο ρεαλιστικούς, όπως οι διαμαρτυρίες και η δυνατότητα εκτέλεσης αιφνιδιαστικού pin.

  Aν έχετε παίξει τους προηγούμενους τίτλους, θα βρεθείτε αμέσως στα νερά σας, όσον αφορά τον χειρισμό. Το σημαντικότερο στοιχείο εδώ είναι η χρήση του δεξιού μοχλού και οι συνδυασμοί του με το R1, έτσι ώστε να εκτελέσετε διάφορες λαβές. Oι tag teams έχουν σημαντική παρουσία φέτος, και το παιχνίδι σας επιβραβεύει αν συνεργάζεστε με τον σύντροφό σας. Πέρα από τις double team κινήσεις, με τη χρήση του D-Pad, ο παλαιστής που βρίσκεται εκτός ματς, χτυπά παλαμάκια και δίνει ρυθμό στο πλήθος, το οποίο με τη σειρά του ακολουθεί. Έτσι χτίζεται το λεγόμενο hot tag, αποκτάτε momentum και αν η αλλαγή γίνει τότε, ο νεοεισερχόμενος παλαιστής έχει το προσωρινό πλεονέκτημα. Αν έχετε παρακολουθήσει κάποιον tag team αγώνα, γνωρίζετε πως αυτό γίνεται συχνά και στην πραγματικότητα.

  Τα πράγματα έχουν αλλάξει δραστικά στον τομέα των σεναρίων, και εδώ εξαρτάται από το αν βλέπετε το ποτήρι μισογεμάτο ή μισοάδειο. Το career mode πλέον είναι εντελώς τυπικό, με τίτλους και στατιστικά μόνο. Δεν περιλαμβάνει ιστορίες, παρά μόνο χρησιμεύει για την βελτίωση των χαρακτηριστικών του παλαιστή σας. Από σεναριακής πλευράς, το βάρος έχει πέσει εξ’ ολοκλήρου στο νεοεμφανιζόμενο Road to Wrestlemania mode. Εδώ μπορείτε να επιλέξετε έναν από μόλις εφτά κορυφαίους superstars (Triple H, CM Punk, Undertaker, Cena, Jericho, Batista & Mysterio co-op), και να τον οδηγήσετε στην κορυφή, δηλαδή στην κατάκτηση του τίτλου στην Wrestlemania. Ξεκινάτε λίγο πριν το Royal Rumble και αναμιγνύεστε σε μια αντιπαλότητα που διαρκεί μέχρι τη Mania. Μετά από πολλά χρόνια, οι ιστορίες επιτέλους είναι επίκαιρες, ρεαλιστικές και τολμώ να πω πιο ενδιαφέρουσες από αυτές που βλέπουμε στην TV.

  Παρ’ όλα αυτά, το συγκεκριμένο mode έχει περιορισμένη διάρκεια. Μόλις ολοκληρώσετε τα έξι σενάρια, ουσιαστικά έχετε ξεμπερδέψει με το story του παιχνιδιού. Σαν να μην έφτανε αυτό, τα σενάρια έχουν τόσο γραμμική εξέλιξη, που κάποιες φορές δεν επιτρέπεται καν να χάσετε για να προχωρήσετε. Υπάρχουν στιγμές που θα κληθείτε να κάνετε επιλογές, αλλά αυτές δεν αλλάζουν πολλά πράγματα. Για άλλη μια χρονιά, το story mode όπως και όποιο και να είναι, δεν καταφέρνει να φτάσει τον εξαιρετικό ομόλογό του στο Here Comes the Pain. Με λίγα λόγια, εδώ και πέντε χρόνια η Yukes έχει δοκιμάσει τα πάντα εκτός από την…αποδεδειγμένα πετυχημένη συνταγή. Ελπίζω να βάλουν μυαλό σύντομα, αν και δεν είμαι ιδιαίτερα αισιόδοξος γι αυτό.

  Από εκεί και πέρα, το Smackdown VS RAW 2009 περιλαμβάνει το κλασικό create mode, όπου μπορείτε να δημιουργήσετε τον δικό σας superstar, με τις ανάλογες κινήσεις, είσοδο και finishers. Η ποικιλία επιλογών εδώ είναι μεγάλη και ικανοποιεί πλήρως. Ακολουθώντας την μόδα του user generated content, το παιχνίδι περιέχει το επίσης νεοεμφανιζόμενο Highlight Reel mode, στο οποίο μπορείτε να επεξεργάζεστε διάφορα gameplay clips που έχετε σώσει . Οι δυνατότητες μοντάζ είναι πολλές και το interface σχετικά εύχρηστο. Αφού ολοκληρώσετε το editing, μπορείτε να μοιραστείτε το clip που φτιάξατε με την online κοινότητα του τίτλου.

  Αντίστοιχα, μπορείτε να παρακολουθήσετε και να βαθμολογήσετε videos άλλων παικτών. To οnline multiplayer είναι παρόμοιο με αυτό των προηγούμενων τίτλων και όπως συνήθως, έχετε να επιλέξετε ανάμεσα σε ranked ή player matches διαφόρων ειδών (για έως και τέσσερις παίκτες), ενώ δεν λείπουν και τα leaderboards. Οι αγώνες που έπαιξα είχαν καλή αλλά όχι άριστη απόδοση, με το lag να κάνει κατά διαστήματα την εμφάνισή του. Το ανησυχητικό είναι ότι τα πράγματα δεν βελτιώθηκαν ιδιαίτερα ακόμα και όταν έκανα host. Παρόλα αυτά, η THQ έχει υποσχεθεί ότι φέτος θα δώσει μεγαλύτερη προσοχή στο online, και για πρώτη φορά θα διαθέσει και νέο περιεχόμενο, οπότε περιμένω βελτίωση.

  Για άλλη μια φορά, τα μοντέλα των superstars ξεχωρίζουν από τον οπτικό τομέα, αν και πλέον οι διαφορές προς το καλύτερο σε σχέση με τα προηγούμενα παιχνίδια είναι μικρές. Τα πρόσωπά τους παίρνουν διάφορες εκφράσεις, ενώ μετά το τέλος των αγώνων είναι ιδρωμένοι κλπ. Ακόμα και τα character models των σχολιαστών, όπως o JR και ο King, είναι πιστές αναπαραστάσεις των πραγματικών. Οι θεατές έχουν σχεδιαστεί με αρκετά μεγάλη λεπτομέρεια, ενώ οπτικά υπάρχουν διάφορα πολύ όμορφα πραγματάκια, όπως για παράδειγμα οι σχολιαστές που σηκώνονται από τις θέσεις τους όταν το μακελειό πλησιάζει το τραπέζι τους, έξω από το ρινγκ.

  Όπως ανέφερα και πιο πάνω, αρκετά animations μοιάζουν πεπαλαιωμένα και αυτό οφείλεται στην ηλικιωμένη game engine που χρησιμοποιείται και η οποία έχει φτάσει στα όριά της. Του χρόνου πρέπει επιτέλους να γίνουν δραστικές αλλαγές σε αυτόν τον τομέα.

  Δυστυχώς το voice over των περισσοτέρων χαρακτήρων δίνει την εντύπωση αγγαρείας, εκτός από κάποιες φωτεινές εξαιρέσεις όπως ο Cena και ο Jericho. Οι υπόλοιποι δεν φαίνεται να έχουν πάρει στα σοβαρά αυτήν τη δουλειά. Τουλάχιστον το commentary φέτος είναι καλύτερο από ποτέ, αν και τα κακόγουστα και «κρύα» αστειάκια μεταξύ των σχολιαστών δημιουργούν άσχημη εντύπωση. Όσο για τη μουσική, τα entrance themes των παλαιστών παίζουν όταν βρίσκεστε στα menus και συνοδεύονται από ένα σύνολο αξιόλογων κομματιών από γνωστά ονόματα, ενώ μπορείτε να προσθέσετε και τα δικά σας tracks.

  Το Smackdown VS RAW 2009 είναι ανώτερο από τον προκάτοχό του, αλλά τα περιθώρια βελτίωσης είναι πολλά. Tο gameplay είναι πιο «στιβαρό» και «μαζεμένο», ενώ το Road to Wrestlemania mode προσφέρει ενδιαφέρουσες ιστορίες, που όμως δεν διαρκούν πολύ. Ως εκ τούτου, αργά ή γρήγορα το multiplayer θα αποτελεί τον μόνο λόγο για τον οποίο παίζετε. Παρόλα αυτά, φαίνεται πως αρχίζει μια νέα, ανοδική πορεία για το franchise και γι αυτό του βάζω και τον ανάλογο βαθμό. Αν είστε fans του είδους, το SVR 2009 αξίζει την προσοχή σας.

H Bαθμολογίας Μας

SmackDown VS Raw 2009: 8/10